Η εορτή της εις Ιερουσαλήμ Εισόδου του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, εορτάσθει με τη δέουσα εκκλησιαστική μεγαλοπρέπεια και λαμπρότητα, εις την Ιερά Μητρόπολη Λαγκαδά, Λητής και Ρεντίνης, την 24η του τρέχοντος μηνός Απριλίου ε.έ.

Την παραμονή της εορτής τελέσθηκε ο Αρχιερατικός Εσπερινός εις τον Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου Λαγκαδά, χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Λαγκαδά, Λητής και Ρεντίνης κ.κ. Ιωάννου, ο οποίος και ομίλησε επικαίρος προς το εκκλησίασμα.

Το πρωί της Κυριακής των Βαΐων, στο κατάμεστο από πλήθος πιστών και στολισμένο με «Βάϊα Φοινίκων», ενοριακό Ιερό Ναό των Αγίων Αθανασίου του Μεγάλου και Αγίου Νεκταρίου, Επισκόπου Πενταπόλεως της κωμοπόλεως του Καβαλλαρίου, ετελέσθη η Αρχιερατική Θεία Λειτουργία προεξάρχοντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Λαγκαδά κ.κ. Ιωάννου, στο τέλος της οποίας πραγματοποιήθηκε η λιτάνευσις της Ιεράς Εικόνας της Βαϊοφόρου καθώς εψάλησαν οι περί του Ζωοδόχου Κυρίου Τάφου προβλεπόμενοι ύμνοι, όπως ορίζει το Ιεροσολυμίτικο Τυπικό, ενώ παράλληλα μοιράστηκαν σύμφωνα με το έθος και την τάξη της Αγίας μας Εκκλησίας και τα ευλογημένα Βάϊα.

Στην ομιλία του προς τους παρισταμένους πιστούς Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης κ.κ. Ιωάννης, υπογράμμισε μεταξύ των άλλων ότι η σημερινή εορτή δεν μας καλεί για να φωνάξουμε την μία μέρα το «Ωσαννά» και την επομένη να πούμε το «Σταυρωθήτω», αλλά μας καλεί να σηκώσουμε το Σταυρό του Χριστού που είναι φορτίο αγάπης και οφειλής, λόγω των αμαρτιών και των άστοχων επιλογών που οικοδομεί ο καθένας μας.


Για να εκφράσει η λέξη «Ωσαννά», την υποδοχή και την εκπλήρωση της παρουσίας του Κυρίου στην ζωή μας, θα πρέπει εμείς να Τον δεχτούμε ως τον Βασιλέα της Ειρήνης και ως Τον Σωτήρα των ψυχών μας, ζώντας συνεχώς σύμφωνα με το θέλημα Του και όχι σύμφωνα με το θέλημα του εγωισμού, της ματαιοδοξίας και της απάτης του κόσμου τούτου.

Δεν είναι δύσκολο να συναντήσει κάποιος τον Χριστό, αλλά είναι δύσκολο να παραμείνει κανείς κοντά Του. Συνήθως με τις πράξεις μας, τον εγκαταλείπουμε, τον αρνούμεθα και Τον προδίδουμε καθημερινά, οδηγούμενοι προς την οδό της καταστροφής και του ολέθρου.

Καταλήγοντας την ομιλία του Σεβασμιώτατος επεσήμανε ότι, όταν ο Κύριος εισέρχεται εις τα Ιεροσόλυμα, όλοι Τον ζητωκραυγάζουν, Τον συναντούν, Τον χαιρετούν αλλά δυστυχώς την ώρα του Μαρτυρίου Τον εγκαταλείπουν.

Εκείνος όμως με την μοναδική Του αγάπη, συνεχίζει να μας αγκαλιάζει όλους, παρόλο που ο καθένας με δικό του τρόπο ακόμα και σήμερα Τον Σταυρώνει, θέτοντας την ζωή του εκτός της αληθινής οδού, που είναι η συμπόρευση με τον Κύριο προς την Ουράνια Βασιλεία Του.