ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ
τοῦ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΛΑΓΚΑΔΑ, ΛΗΤΗΣ & ΡΕΝΤΙΝΗΣ
κ.κ. ΙΩΑΝΝΟΥ

Ἐπί τῇ Ἀναστάσει τοῦ Κυρίου καί Σωτήρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ
Πρός τό Χριστεπώνυμον πλήρωμα
τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Λαγκαδᾶ, Λητῆς καί Ρεντίνης

«Καθαρθῶμεν τάς αἰσθήσεις
καί ὀψόμεθα τῷ ἀπροσίτῳ φωτί τῆς Ἀναστάσεως».

Τέκνα ἡμῶν ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,

      Ἡ Ἀνάστασις τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἀποτελεῖ τό μοναδικόν θεμέλιον ἐπάνω εἰς τό ὁποῖον στηρίζεται τό γεγονός τῆς καινῆς κτίσεως, ἡ ἐκπλήρωσις τῆς ἐλπίδος διά τήν ζωήν τοῦ καθενός μας. Εἶναι τό γεγονός πού καταργεῖ τόν θάνατον καί δίδει εἰς τόν ἄνθρωπον τήν δυνατότητα, ἐφ’ ὅσον τό θέλῃ, νά ἐπιλέξῃ τήν ζωήν τῆς ἀφθαρσίας καί τῆς ἀθανασίας.

      Σήμερον, ὁλόκληρος ὁ κόσμος ζεῖ εἰς αὐτήν τήν παγκόσμιον χαράν, τήν παναρμόνιον ἔκφρασιν τῆς πνευματικῆς εὐωχίας. Εἶναι ἡ σημερινή ἑορτή, Ἑορτή τῶν Ἑορτῶν καί Πανήγυρις τῶν Πανηγύρεων καί καλούμεθα νά ζήσωμεν αὐτῆς τῆς Ἑορτῆς τήν μοναδικότητα.

      Εἰς τήν Ἁγίαν μας Ὀρθόδοξον Πίστιν ὁ καθένας ἔχει τήν δυνατότητα νά μετέχῃ εἰς αὐτό τό γεγονός, ἔστω καί ἄν αὐτό, ἱστορικά, ἔλαβε χώραν εἰς χρόνον πού ἀνήκει εἰς τό παρελθόν. Αὐτό πού ἀποτελεῖ τήν πρόκλησιν τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ εἶναι ὅτι δίδει τήν εὐκαιρίαν εἰς ὅλους ἐμᾶς σήμερον νά ζήσωμεν τήν Ἀνάστασιν τοῦ Χριστοῦ.

      Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός, ὁ πατέρας τῆς Ὀρθοδόξου Δογματικῆς, ὁ μεγάλος καί ἀνεπανάληπτος ποιητής τῆς Ὀρθοδόξου Ὑμνογραφίας, διά τῶν στίχων: «Καθαρθῶμεν τάς αἰσθήσεις καί ὀψόμεθα τῷ ἀπροσίτῳ φωτί τῆς Ἀναστάσεως»,προσδιορίζει τήν προϋπόθεσιν πού πρέπει νά ὑπάρχῃ εἰς τήν ζωήν μας, προκειμένου νά δοῦμε τό ἀνέσπερον φῶς τῆς Ἀναστάσεως καί αὐτή ἡ προϋπόθεσις εἶναι τῆς καθάρσεως.

      Καθαρθῶμεν τάς αἰσθήσεις καί ὀψόμεθα!

      Ναί! Ὅταν ἡ καρδιά τοῦ ἀνθρώπου εἶναι μολυσμένη ἀπό τούς λογισμούς τῆς κακίας, τοῦ μίσους, τῆς ἐμπαθείας, ὅταν ἡ ζωή τοῦ ἀνθρώπου εἶναι κηλιδωμένη ἀπό τήν αὐτονόμησιν τῶν ἁμαρτωλῶν ἐπιλογῶν, ὅταν ὁ ἄνθρωπος ζῇ μέσα εἰς τό σκότος τῆς ἀρνήσεως τοῦ Θείου Θελήματος καί διαπράττῃ καθημερινῶς ἔργα μέ τά ὁποῖα κηλιδώνει τόν χιτῶνα τῆς ψυχῆς του, τότε καταστρέφει τήν δυνατότητα τῆς πνευματικῆς αἰσθήσεως, τῆς ζώσης κοινωνίας μέ αὐτό πού ὁ Θεός φανερώνει καί πού ἔχει ὡς προϋπόθεσιν τῆς θέας του, δηλαδή τήν καθαρότητα. «Μακάριοι οἱ καθαροί τῇ καρδίᾳ ὅτι αὐτοί τόν Θεόν ὄψονται», εἶπε ὁ ἴδιος ὁ Κύριος κατά τήν διδασκαλίαν τῶν μακαρισμῶν. Πῶς, λοιπόν, ἐμεῖς σήμερον θέλουμε νά δοῦμε τόν Ἀναστημένον Χριστόν, ὅταν ἡ ζωή μας εἶναι βουτηγμένη εἰς τήν ἁμαρτίαν καί ὅταν δέν κάνωμεν ἕνα βῆμα μπροστά εἰς τήν σωτήριον μετάνοιαν, διά νά ἐπέλθῃ εἰς τήν ζωήν μας ἡ μακαρία κάθαρσις;

      Ἀδελφοί μου, εἰς τήν μεγάλην χαράν τοῦ κόσμου, εἰς τήν μεγάλην εὐλογίαν τῆς ἀναστασίμου ἀναφαιρέτου χαρᾶς, καλούμεθα νά ζήσωμεν ὅλοι τήν μοναδικότητα τῆς προσωπικῆς μας ἐμπειρίας. Ναί, ὁ Ἰησοῦς Χριστός εἶναι Ἀναστημένος, στέκεται μπροστά μας καί κινεῖται ἀνάμεσά μας. Τό φῶς τό ἀνέσπερον τῆς Ἀναστάσεως φωτίζει καί καταυγάζει ὅλον τόν κόσμον. Ὅμως, διά νά ἔχωμεν ἀντίληψιν αὐτῶν τῶν γεγονότων, πρέπει νά λειτουργῇ ἡ πνευματική μας ὅρασις. Πρέπει νά μποροῦμε νά τά δοῦμε καί, διά νά ἔχωμεν τήν δυνατότητα τῆς ὁράσεως, πρέπει νά προηγηθῇ ἡ κάθαρσις. Ἄς φροντίσωμεν, λοιπόν, νά καθαρίσωμεν τάς αἰσθήσεις. Ἄς φροντίσωμεν νά ζῶμεν τήν ζωήν ἐκείνην, πού ὁδηγεῖ εἰς τόν Ἰησοῦν Χριστόν, τήν ζωήν τῆς ἀγάπης, τήν ζωήν τοῦ σεβασμοῦ εἰς τήν ἀξίαν καί τήν μοναδικότητα τοῦ προσώπου, εἰς τήν ἀξίαν τῆς ζωῆς. Αὐτό μᾶς προσφέρει ὁ Ἀναστημένος Χριστός. Δέν εἶναι μία ἐπιφανειακή χαρά. Εἶναι ἡ Αἰώνιος Ζωή , ἡ Ἄληκτος Ζωή. «Ἀνέστη Χριστός, καί οὐδείς ἐπί μνήματος». Ἡ Ἀνάστασις τοῦ Χριστοῦ ἀδειάζει τά μνήματα τῶν νεκρῶν, ἀνοίγει τόν δρόμον διά τήν κοινήν τῶν πάντων ἀνάστασιν. Τό Σύμβολον τῆς Πίστεώς μας καταλήγει διά τῶν ὁμολογιακῶν φράσεων: «προσδοκῶ Ἀνάστασιν νεκρῶν καί ζωήν τοῦ μέλλοντος αἰῶνος».
Ἡ Ἀνάστασις, λοιπόν, τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ οἰκοδομεῖ τήν προσδοκίαν τῆς δικῆς μας ἀναστάσεως, τοῦ γεγονότος αὐτοῦ πού ἀποτελεῖ μοναδικόν φαινόμενον εἰς ὁλόκληρον τήν παγκόσμιον ἱστορίαν.

        Καθώς σήμερον διερχόμεθα ἡμέρας ἰδιαιτέρας δοκιμασίας, πρέπει νά σκεφθῶμεν πώς ἐκεῖνο πού μπορεῖ νά μᾶς ἑλκύσῃ ἔξω ἀπό αὐτόν τόν τάφον εἰς τόν ὁποῖον μᾶς ἔχει ἐνταφιάσει ἡ σκοπιμότης καί τό κατεστημένον τῶν ἀνθρωπίνων ἐπιλογῶν, πού θέλουν την ζωήν μας καί τήν πατρίδα μας νά εἶναι ἐγκλωβισμένες εἰς τόν τάφον τοῦ ἀφανισμοῦ καί τοῦ μηδενισμοῦ, εἶναι ἡ πίστις μας πρός τόν Ἀναστάντα Κύριον, ἡ ὁποία μπορεῖ νά οἰκοδομήσῃ βεβαίαν ἐλπίδα. Μόνον ὁ Ἀναστημένος Χριστός μπορεῖ νά μᾶς χαρίσῃ αὐτό πού ὅλοι προσδοκοῦμε. Μόνον ὁ Ἀναστημένος Χριστός μπορεῖ νά χαρίσῃ εἰς τήν ζωήν τοῦ καθενός μας τήν εὐλογίαν, πού ὁ καθένας μας περιμένει, διότι ὁ Ἰησοῦς Χριστός εἶναι Ἐκεῖνος πού ἐνίκησε τόν θάνατον καί αὐτό πού νικᾶ τόν θάνατον εἶναι τό ἀληθινόν. Καί ὁ Ἰησοῦς Χριστός εἶναι ὁ ἀληθινός Σωτήρ. Εἶναι Ἐκεῖνος πού μέ τήν θυσίαν Του ἐσφράγισε τήν προσωπική Του ἀγάπη διά τόν καθένα ἀπό ἐμᾶς. Θυσιάστηκε δι’ ἡμᾶς, ὥστε νά μποροῦμεν νά ζῶμεν ἡμεῖς εἰς τήν ζωήν τῆς Ἀναστάσεως, τῆς χαρᾶς καί τῆς ἐλπίδος. Καθαρθῶμεν τάς αἰσθήσεις καί ὀψόμεθα τῷ ἀπροσίτῳ φωτί τῆς Ἀναστάσεως!

       Ἄς κάνωμεν, ἀδελφοί μου, τό πρῶτον καί μεγάλον βῆμα. Ἄς φροντίσωμεν νά καθαρίσωμεν τάς αἰσθήσεις, τήν καρδίαν, τόν νοῦν, τό εἶναι μας. Ἐκεῖνο πού μᾶς καθαρίζει προέρχεται πάλιν ἀπό τόν Ἰησοῦν Χριστόν. Εἶναι τό αἷμα Του, εἶναι ἡ θυσία Του, εἶναι αὐτό πού ἀποτελεῖ τήν κορυφαίαν ἔκφρασιν τῆς Ἐσταυρωμένης Ἀγάπης. Αὐτό τό δῶρον τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ, πού εἶναι ἡ χάρις, πού εἶναι τό χρεωλύσιον τῶν ὀφειλῶν μας, πού εἶναι τό σχισμένον χειρόγραφον τῶν δικῶν μας ἁμαρτημάτων, ἄς τό ἀξιοποιήσωμεν καί ἄς προσέλθωμεν λαμπαδηφόροι, φέροντες εἰς τάς λαμπάδας τῆς ψυχῆς μας τό φῶς ἐκεῖνο πού πάντοτε χαρίζει εἰς τόν ἄνθρωπον τήν χαράν, τήν εὐλογίαν καί τήν ἀψευδῆ ἐλπίδα διά τό σήμερα καί διά τό αὔριον.

       

Διάπυρος πρός τόν δι΄ ἠμᾶς Ἀναστάντα Κύριον Εὐχέτης

ὁ Μητροπολίτης

† ὁ Λαγκαδᾶ, Λητῆς καί Ρεντίνης Ἰωάννης

Για μορφή pdf πατήστε εδώ:  ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ