Για φωτογραφίες πατήστε πάνω. 

Την Κυριακή 18 Μαρτίου το πρωί στον Ιερό Ναό Αγίας Τριάδος της Αδελφότητος «Πέλεκαν» στο Κομνήνιο Βεροίας τελέστηκε αρχιερατικό συλλείτουργο προεξάρχοντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Λαγκαδά, Λητής και Ρεντίνης κ. Ιωάννου και συλλειτουργούντος του οικείου Ιεράρχου Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμονος, ο οποίος κήρυξε και τον θείο λόγο.

Στο τέλος τελέστηκε το ετήσιο μνημόσυνο του μακαριστού Αρχιμ. Αμβροσίου Κυρατζή και το εξάμηνο μνημόσυνο της μακαριστής Άννης, προεστώσης της εν λόγω Αδελφότητος.

Η ομιλία του Σεβ. Μητροπολίτου Βεροίας κ.Παντελεήμονος :

«Ἰσχυράν παράκλησιν ἔχωμεν οἱ καταφυγόντες κρατῆσαι τῆς προκειμένης ἐλπίδος».
Γιά τίς ὑποσχέσεις τοῦ Θεοῦ ὁ λό­γος τοῦ πρωτοκορυφαίου ἀποστόλου Παύλου στό σημερινό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Καί καθώς ἀπευθύνεται στούς ἐξ Ἰουδαίων χριστιανούς ἀρχίζει μέ μία ὑπόσχεση τοῦ Θεοῦ πού τούς εἶναι γνωστή καί τήν ὁποία εἶδαν νά πραγματοποιεῖται. Εἶναι ἡ ὑπόσχεση πρός τόν πατριάρχη Ἀβραάμ ὅτι θά τόν εὐλογήσει καί θά πληθυνθεῖ αὐτός καί τά ἀγαθά του γιά τήν ὑπακοή του στήν ἐντολή τοῦ Θεοῦ νά θυσιάσει γιά χάρη του τόν μονογενῆ του υἱό, τόν Ἰσαάκ.

Καί ἐάν ἡ ὑπακοή τοῦ Ἀβραάμ κατέστησε τούς Ἰουδαίους κληρονόμους τῆς ἐπαγγελίας τοῦ Θεοῦ, ἡ ὑπακοή καί ἡ θυσία τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ, τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος ἦλθε στή γῆ καί ἔγινε ἄνθρωπος καί ἔπαθε καί σταυρώθηκε καί ἀπέθανε γιά χάρη μας, μᾶς κατέστησε κληρονόμους μιᾶς ἄλλης ἐπαγγελίας τοῦ Θεοῦ, πολύ πιό σημαντικῆς, μᾶς κατέστησε κληρονόμους τῆς αἰωνίου ζωῆς καί βασιλείας του.

Γι᾽ αὐτήν ἀκριβῶς τήν ἐπαγγελία τοῦ Θεοῦ, πού ὑπερβαίνει ὁτιδήποτε θά μποροῦσε νά φαντασθεῖ ἤ νά ἐπιθυμήσει ὁ ἄνθρωπος, ὁ ὁποῖος ὄχι μόνο δέν προσέφερε τίποτε στόν Θεό γιά νά τήν λάβει, ἀλλά ἀντίθετα ἀπομακρύνθηκε ἀπό αὐτόν μέ τήν παρακοή τῆς ἐντολῆς του καί συνέχισε καί μετά τήν πτώση του νά ἁμαρτάνει, θέλει νά πείσει τούς ἀποδέκτες τῆς ἐπιστολῆς του ἀλλά καί ὅλους ἐμᾶς, ἀδελφοί μου, ὁ μέγας ἀπόστολος Παῦλος.

Θέλει νά μᾶς πείσει, γιατί αὐτή ἡ ἐπαγγελία τοῦ Θεοῦ, μέ τήν ὁποία καθιστᾶ τόν ἄνθρωπο κληρονόμο τῆς βασιλείας του καί συγχρόνως τόν ἀποκαθιστᾶ πανηγυρικά ἐκεῖ ἀπό ὅπου ἑκούσια ἐξέπεσε, εἶναι ἀποτέλεσμα τῆς ἀπεράντου ἀγάπης τοῦ Θεοῦ γιά τό πλάσμα του, ὅπως βεβαιώνει ὁ ἴδιος ὁ Χριστός λέγοντας: «οὕτω γάρ ἠγάπησεν ὁ Θεός τόν κόσμον, ὥστε τόν Υἱόν αὐτοῦ ἔδωκεν, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτόν μή ἀπόληται ἀλλ᾽ ἔχῃ ζωήν αἰώνιον».

Εἶναι ὅμως συγχρόνως καί μία ἐπαγγελία ἡ ὁποία ἐπιβεβαιώνεται ἀπό τήν ἀνάσταση τοῦ Κυρίου μας, καί ἡ ὁποία ἀποτελεῖ τό ἀρραγές θεμέλιο τῆς πίστεώς μας, διότι «εἰ Χριστός οὐκ ἐγήγερται, κενόν ἄρα τό κήρυγμα ἡμῶν, κενή δέ καί ἡ πίστις ὑμῶν», ὅπως γράφει καί πάλι ὁ ἀπόστολος Παῦλος.

Γι᾽ αὐτό καί μᾶς καλεῖ ὁ ἀπόστολος καί ἱδρυτής τῆς τοπικῆς μας Ἐκκλησίας νά ἔχουμε βεβαιότητα ὅτι ὁ Θεός θά ἐκπληρώσει ὅ,τι μᾶς ὑποσχέθηκε γιά τή μέλλουσα ζωή καί τή βασιλεία του, τῆς ὁποίας ἄλλωστε ἐγγύηση καί «ἄγκυρα ἀσφαλής τε καί βεβαία», εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Χριστός, ὁ ὁποῖος «ἐστίν πρωτότοκος ἐκ τῶν νεκρῶν», καί εἰσῆλθε «πρόδρομος ὑπέρ ἡμῶν», γιά νά μᾶς ἑτοιμάσει τόπο στή βασιλεία τοῦ Πατρός του, τήν ὁποία ἑτοίμασε «τοῖς ἀγαπῶσιν αὐτόν».

Καί δέν εἶναι τυχαία ἡ ἀναφορά τοῦ ἀποστόλου Παύλου στό «ἐσώτερο τοῦ καταπετάσματος» ὅπου εἰσῆλθε ὁ Χριστός πρίν ἀπό ἐμᾶς, ὅπως τόν ἀκούσαμε νά λέει σήμερα. Διότι καί ὁ ἴδιος ἔχει προσωπική ἐμπειρία καί γνώση, ἐφόσον ὁ Χριστός τόν ἀξίωσε νά ἀνέλθει «μέχρι τρίτου οὐρανοῦ» καί νά δεῖ «ἅ ὀφθαλμός οὐκ εἶδε», καί νά ἀκούσει «ἄρρητα ρήματα», καί νά λάβει γνώση τῶν ἀγαθῶν πού ἀναμένουν τά τέκνα τοῦ Θεοῦ στή βασιλεία του.

Γιά τόν ἴδιο λόγο παροτρύνει καί στήν πρός Θεσσαλονικεῖς ἐπιστολή του τούς πιστούς νά μήν θρηνοῦν γιά τούς κεκοιμημένους «ὡς οἱ λοιποί οἱ μή ἔχοντες ἐλπίδα», ἀλλά νά ἐλπίζουν στήν ἀδιάψευστη ὑπόσχεση τοῦ Θεοῦ, τήν ὁποία καί ἐπιβεβαιώνει διά τῆς ἀναστάσεώς του ὁ ἀρχηγός καί τελειωτής τῆς πίστεώς μας Κύριος Ἰησοῦς Χριστός.

Μέ αὐτήν τήν ἐλπίδα καί τή βεβαιότητα πού μᾶς χαρίζει ἡ ὑπόσχεση τοῦ Θεοῦ προσευχηθήκαμε καί ἐμεῖς σήμερα, ἀδελφοί μου, τελώντας τό ἐτήσιο μνημόσυνο τοῦ ἀοιδίμου πατρός Ἀμβροσίου, ἱδρυτοῦ καί πνευματικοῦ πατρός τῆς Ἀδελφότητος «Πέλεκαν», ἀλλά καί τό ἑξάμηνο μνημόσυνο τῆς προεστώσης τῆς Ἀδελφότητος, τῆς μακαριστῆς ἀδελφῆς Ἄννης, οἱ ὁποῖοι ἐργάσθηκαν σέ ὅλη τους τήν ἐπίγεια ζωή μέ ἀφοσίωση καί αὐτοθυσία στόν ἀμπελώνα τοῦ Κυρίου καί στό γεώργιο τῆς τοπικῆς μας Ἐκκλησίας.

Εἶναι γνωστό σέ ὅλους μας τό πολύπλευρο ἔργο τό ὁποῖο προσέφερε καί στήν Ἐκκλησία μας καί στήν τοπική κοινωνία γιά πολλές δεκαετίες ὁ μακαριστός π. Ἀμβρόσιος, ἀπό ὅποια θέση καί ἄν διηκόνησε τήν Ἐκκλησία.

Καί διακόνησε μέ αὐταπάρνηση καί πιστότητα τόν Θεό καί τούς ἀνθρώπους, μεταδίδοντας σέ ὅλους ὅσους τόν γνώριζαν ἤ τόν ἄκουσαν εἴτε ὡς λειτουργό, εἴτε ὡς ἱεροκήρυκα, εἴτε ὡς γλυκύ φθογγο ἑρμηνευτή τῶν ὕμνων τῆς Ἐκκλησίας μας, εἴτε ἀκόμη ὡς συνετό καί στοργικό πνευματικό πατέρα, πού καθοδηγοῦσε μέ ἀγάπη καί ἀνέπαυε τίς ψυχές τῶν ἀνθρώπων πού τόν πλησίαζαν, τήν ἀγάπη γιά τόν Χριστό πού πληροῦσε τήν καρδιά του.

Καί τήν ἴδια ἀκριβῶς ἀγάπη στόν Χριστό μετέδιδε καί στούς νέους καί στίς νέες πού φιλοξενήθηκαν στά οἰκοτροφεῖα πού ἵδρυσε γιά νά τούς στηρίξει στά πρῶτα βήματα τῆς ζωῆς τους ἀλλά καί σέ ἐκείνους πού τόν συνάντησαν ἤ τόν γνώρισαν σέ θέσεις ἐκκλησιαστικῆς διοικήσεως, ὡς Γενικό Ἀρχιερατικό ἐπίτροπο καί Πρωτοσύγκελλο τῆς Ἱερᾶς μας Μητροπόλεως γιά πολλά χρόνια, ἀλλά καί ἐδῶ, στήν Ἀδελφότητα «Πέλεκαν», τήν ὁποία ἵδρυσε καί κατηύθυνε πνευματικά, μέ τή συμπαράσταση καί τῆς μακαριστῆς προεστώσης καί ἀδελφῆς Ἄννης, ἡ ὁποία μέ πιστότητα καί ὑπακοή στόν Γέροντά της διακόνησε τήν Ἀδελφότητα καί τό ἔργο της, στηρίζοντας τούς ἀνθρώπους στήν ἐν Χριστῷ ζωή ἀλλά καί στίς καθημερινές ἀνάγκες καί τά προβλήματα πού ἀντιμετώπιζαν μέ πολλή, εἰλικρινῆ καί ἀνιδιοτελῆ ἀγάπη, βλέποντας στά πρόσωπα τους πάντοτε τόν ἴδιο τόν Χριστό.

Γι᾽ αὐτό καί πιστεύουμε καί προσευχόμεθα ὅτι ὁ φιλάνθρωπος καί ἐλεήμων Κύριος θά ἀναπαύει ἤδη ἀπό τούς κόπους τῆς προσκαίρου ζωῆς καί τούς πόνους τῆς ἀνθρωπίνης ἀσθενείας τόν μακαριστό π. Ἀμβρόσιο, καθιστώντας τον λειτουργό καί στό ἐπουράνιο θυσιαστήριο μετά πάντων τῶν ἁγίων, ἀλλά καί τή μακαριστή ἀδελφή μας Ἄννα, ἐν χώρᾳ ζώντων, ἐκεῖ ὅπου τό φῶς τοῦ προσώπου του καταλάμπει καί εὐφραίνει τίς ψυχές τῶν ἐκλεκτῶν του, ὥστε νά ἀπολαμβάνουν τά ἀγαθά τά ὁποῖα «ἡτοίμασεν ὁ Θεός τοῖς ἀγαπῶσιν αὐτόν». Διότι καί οἱ δύο τόν ἀγάπησαν πολύ σέ ὅλη τους τή ζωή καί ἔμειναν πιστοί στήν ἀγάπη του ἄχρι θανάτου.

Θά ἤθελα ἀπό καρδίας νά εὐχαριστήσω τόν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Λαγκαδᾶ κύριο Ἰωάννη, πνευματικό τέκνο τοῦ Γέροντος, τόν ὁποῖο ἐγνώρισε, ὅταν διακονοῦσε στό χωριό του ὁ π. Ἀμβρόσιος ὡς ἱεροκῆρυξ, καί τόν ἀκολούθησε καί διδάχθηκε ἀπό αὐτόν καί τόν εὐλόγησε ὁ Θεός νά φθάσει μέχρι τόν βαθμό τῆς ἀρχιερωσύνης καί ἐν εὐγνωμοσύνῃ πολλῇ νά εὑρίσκεται σήμερα μαζί μας γιά τό ἐτήσιο μνημόσυνο, ἀλλά καί γιά τήν προεστῶσα Ἄννα, ἡ ὁποία καταγόταν ἀπό τό ἴδιο χωριό μέ τόν Σεβασμιώτατο.

Τόν εὐχαριστῶ ἀπό καρδίας, καί αὐτόν καί τή συνοδεία του, ἀλλά καί ὅλους ἐσᾶς, ἀδελφοί μου, πού ἤρθατε σήμερα γιά νά συμπροσευχηθοῦμε καί νά παρακαλέσουμε τόν Θεό νά κατατάξει μετά τῶν ἁγίων καί τῶν δικαίων τόν Γέροντα καί νά ἐκζητήσουμε καί τίς εὐχές του, τώρα πού εἶναι στό ἐπουράνιο θυσιαστήριο, καί ὑπέρ ἡμῶν.