«Θαρσεῖτε μακάριοι, μή παρεκ­κλί­νητε πίστεως τῆς πατρῴας … καί ὁμολογήσατε Χριστόν, τόν ἀναστάντα ἐκ νεκρῶν».

Σέ αὐτήν τήν ἐσωτερική παρό­τρυν­ση ὑπάκουσαν οἱ ἅγιοι νεο­μάρ­τυρες τῆς ἡρωικῆς μας πό­λεως, τῆς Ναούσης, πού τιμοῦμε σήμερα, ἐδῶ στό Κιόσκι τῆς Ναού­σης, στόν τόπο πού ποτίσθηκε ἀπό τό αἷμα τους καί ἁγιάσθηκε ἀπό τό μαρτύριό τους. 

Πρίν ἀπό λίγες ἡμέρες εἶχαν πα­νη­γυρίσει τήν Ἀνάσταση τοῦ Χρι­στοῦ καί εἶχαν ψάλει καί αὐτοί τό «θανάτου ἑορτάζομεν νέκρωσιν, ᾅδου τήν καθαίρεσιν, ἄλλης βιο­τῆς, τῆς αἰωνίου, ἀπαρχήν». Καί γιά αὐτούς ἡ ἀπαρχή τῆς αἰωνίου βιοτῆς ἦταν ἐδῶ. Ἐδῶ ἦταν ἡ ἀφετηρία τῆς πορείας τους γιά τόν οὐρανό, ὅπου τούς ἀνέμενε ὁ ἀναστάς Χριστός γιά νά τούς ἀπο­νείμει τόν στέφανο τοῦ μαρ­τυ­ρίου.

Κανείς τους δέν ἀμφέβαλε σάν τόν ἀπόστολο Θωμᾶ. Τί καί ἄν δέν τόν εἶχαν δεῖ ὅπως ἐκεῖνος καί δέν εἶχαν βάλει «τόν δάκτυλό τους εἰς τόν τύπον τῶν ἥλων» του; Γι᾽ αὐ­τούς ἦταν ὁ Κύριός τους καί ὁ Θεός τους. Αὐτός πού τούς κράτη­σε τούς σκοτεινούς αἰῶνες τῆς σκλαβιᾶς ὄρθιους καί τούς ἔκανε τώρα νά ἀγωνίζονται γιά τήν ἀνά­σταση τῆς πατρίδος τους. Αὐτόν ἔπρεπε νά ὁμολογήσουν ὡς τόν μόνο ἀληθινό Θεό ἐνώπιον τοῦ ἀλλόθρησκου δυνάστου. Καί αὐτή ἡ ὁμολογία θά ἦταν ἡ δική τους νί­κη, ἀπέναντι στόν ὑπερόπτη τύ­ραν­νο πού νόμισε ὅτι μέ τήν ὑπε­ροχή τοῦ στρατοῦ εἶχε νικήσει τούς ἡρωικούς Ναουσαίους.

«Θαρσεῖτε μακάριοι, μή παρεκ­κλί­νη­τε πίστεως τῆς πατρῴας … καί ὁμολογήσατε Χριστόν, τόν ἀναστάντα ἐκ νεκρῶν».

Μέ αὐτά τά λόγια στήριζαν ὁ ἕνας τόν ἄλλο οἱ 1241 Ναουσαῖοι στό Κιόσκι, ἀλλά καί οἱ ἡρωικές Να­ουσαῖες γυναῖκες, καθώς τίς με­τέφεραν στίς φυλακές τῆς Θεσ­σαλο­νίκης, καί αὐτές πού προτί­μη­σαν νά πέσουν στά νερά τῆς Ἀρά­πιτσας προκειμένου νά μήν ἀτι­μασθοῦν.

Καί ὁμολόγησαν τόν ἀναστάντα Χριστό οἱ συμπολίτες μας ἅγιοι νεομάρτυρες. Ἔμειναν ἑδραῖοι καί ἀμετακίνητοι, ἀκόμη καί ὅταν ἔβλεπαν νά κεῖνται γύρω τους τά μαρτυρικά σώματα τῶν συμπολι­τῶν τους πού εἶχαν προηγηθεῖ. Καί ἦταν σάν νά ἔβαζαν βλέπο­ντάς τα τόν δάκτυλό τους στή λογ­χισμένη πλευρά τοῦ ἀναστά­ντος Κυρίου, ἕτοιμοι νά ὁμολογή­σουν καί αὐτοί μαζί μέ τόν ἀπό­στολο Θωμᾶ «ὁ Κύριός μου καί ὁ Θεός μου, δόξα σοι», κάνοντας οὐ­ρανό καί γῆ νά πανηγυρίσει γιά τήν ὁμολογία τους. 

Τό μαρτύριό τους ὅμως ἦταν καί ἕνα ἠχηρό μήνυμα γιά ὅλο τόν κόσμο. Ἕνα μήνυμα ἐμμονῆς στήν πίστη καί στά ἰδανικά πού μᾶς κληροδότησαν οἱ πατέρες μας πού συγκλόνισε τούς πάντες καί ἀπευ­θύ­νεται καί σέ ἐμᾶς, τούς ἀπογό­νους τους. 

Γι᾽ αὐτό καί ἔχουμε χρέος ἀπέ­ναντί τους νά ὑπερασπιζόμαστε μέ θάρρος καί γενναιότητα τήν πα­τρώα πίστη ἔναντι τῶν δῆθεν προοδευτικῶν τῆς ἐποχῆς μας πού τήν ἀμφισβητοῦν, τήν πολεμοῦν καί ἐπιδιώκουν μέ ὕπουλους τρό­πους νά μᾶς κάνουν νά τήν ξεχά­σουμε, νά τήν ἀρνηθοῦμε, νά τήν βγάλουμε ἀπό τή ζωή μας καί τή ζωή τοῦ Γένους μας. Γιατί ἡ πίστη μας σέ Αὐτόν ἀποτελεῖ καί θά ἀποτελεῖ «τήν νίκην τήν νικήσα­σαν τόν κόσμον», εἴτε τό θέλουν εἴτε ὄχι.

Ἔχουμε ὅμως χρέος νά ὑπερα­σπι­ζό­μαστε καί τήν πατρίδα μας, αὐτά τά ἱερά καί ἁγιασμένα ἀπό τά αἵματα τῶν πατέρων μας χώματα τῆς Μακεδονίας μας, πού τά ἐλευ­θέρωσαν μέ τή θυσία τους, ὄχι γιά νά τά θυσιάσουμε ἐμεῖς σήμερα στόν βωμό μικροσυμφερόντων καί σκοπιμοτήτων, οὔτε γιά νά πα­ραχωρήσουμε τό ὄνομα αὐτῆς τῆς γῆς σέ ἐκείνους πού δέν τούς ἀνήκει, ἀλλά γιά νά τό διατηρή­σουμε μαζί μέ τήν πίστη μας στόν ἀναστάντα Χριστό, ὡς τή διπλῆ καί ἀναφαίρετη κληρονομιά τῶν πατέρων μας, τήν ὁποία δέν ἔχου­με δικαίωμα νά ξεπουλήσου­με καί νά προδώσουμε ἀλλά νά τήν πα­ρα­δώσουμε, ὅπως τήν παραλάβα­με, στίς ἑπόμενες γενιές. Οἱ ἅγιοι Ναουσαῖοι Νεομάρτυρες, ὅσοι μαρ­τύρησαν καί θυσιάσθηκαν γιά τήν πίστη καί τήν πατρίδα στό ὁλοκαύτωμα τῆς ἡρωικῆς πόλεώς μας προτρέπουν καί ἐμᾶς: «Θαρ­σεῖ­τε μακάριοι, μή παρεκκλίνετε πίστεως τῆς πατρῴας» καί τῶν δικαίων τῆς πατρίδος.

Κλείνοντας αὐτές τίς ἐπίκαιρες σκέψεις θά ἤθελα νά εὐχαριστήσω θερμότατα τούς Σεβασμιωτάτους Ἁγίους Ἀδελφούς Ἀρχιερεῖς, τόν Ἅγιο Και­σα­ριανῆς, Βύρωνος καί Ὑμηττοῦ κύριο Δανιήλ, τόν Ἅγιο Πατρῶν κύριο Χρυ­σό­στομο, τόν Ἅγιο Ἄρτης κύριο Καλλίνικο καί τόν Ἅγιο Λαγκαδᾶ, Λητῆς καί Ρε­ντί­νης κύριο Ἰωάννη, οἱ ὁποῖοι τίμησαν μέ τήν παρουσία τους καί λάμπρυναν τίς ἑορταστικές ἐκδη­λώ­σεις πρός τιμήν τῶν ἁγίων νεο­μαρτύρων τῆς Ναούσης καί τό Ὁλο­­καύτωμα τῆς ἡρωϊκῆς μας πό­λεως. 

Εὐχαριστῶ ἀπό καρδίας τόν Δή­μαρ­χο τῆς Ναούσης γιά τήν ὀρ­γά­νωση τῆς τιμητικῆς αὐτῆς ἐκ­δη­λώσεως, τίς ἀρχές τῆς πό­λε­ώς μας καί ὅλους ἐσᾶς πού ἤλθατε νά τι­μήσουμε μαζί τούς ἁγίους νεομάρ­τυ­ρες καί τούς ἥρωες τῆς πόλεώς μας, στούς ὁποίους χρωστοῦμε καί τήν πί­στη μας καί τήν ἐλευθερία μας καί νά παρακαλέσω τόν Σεβα­σμιώτατο Ἅγιο Πατρῶν νά λάβει τόν λόγο.