Τέκνα ἡμῶν ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,

Σήμερα οἱ πιστοί ὀρθόδοξοι Χριστιανοί ὅλου τοῦ κόσμου ἑορτάζουμε πανηγυρικῶς καί εὐφροσύνως στούς ἱερούς ναούς μας τό κοσμοσμωτήριο γεγονός τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, τό ὁποῖο συνιστᾶ τό δικό μας Πάσχα, τήν Ἑορτή τῶν Ἑορτῶν καί τήν Πανήγυριν τῶν Πανηγύρεων.

    Ἡ λέξη «Πάσχα» εἶναι ἡ ἐξελληνισμένη μορφή τῆς ἑβραϊκῆς λέξης Πεσάχ καί σημαίνει διάβαση καί πέρασμα. Γιά τούς Ἑβραίους σήμανε τό ἱστορικό τους πέρασμα ἀπό τή μακρόχρονη δουλεία τῆς Αἰγύπτου στήν ἐλευθερία πού τούς χάρισε ὁ Θεός καί τήν ἐκπλήρωση τῶν θείων ὑποσχέσεων μέ τήν ἐγκατάστασή τους στή Γῆ τῆς Ἐπαγγελίας, τή Χαναάν. Γιά ἐμᾶς τούς Χριστιανούς Ὀρθόδοξους τό δικό μας Πάσχα σημαίνει τό μυστικό πέρασμά μας ἀπό τόν θρῆνο τοῦ Θείου Πάθους τῆς Μεγάλης Παρασκευῆς, ἀπό τή θλίψη καί τό πένθος πού προξενεῖ ἡ φοβερή θέα τοῦ νεκροῦ Ἐσταυρωμένου, στήν ἀνεκλάλητη χαρά πού προξενεῖ ἡ λαμπρή θέα τοῦ Ἀναστημένου Θεανθρώπου. 

  Μέ τήν Ἀνάστασή του ὁ Κύριος γκρέμισε τίς πῦλες τοῦ Ἄδου καί μᾶς ἄνοιξε διάπλατα τίς πρίν κατάκλειστες πῦλες τοῦ Παραδείσου, προσφέροντας σέ ὅλους μας τή δυνατότητα τοῦ μόνιμου ἁγιασμοῦ. Ἡ ἀξιοποίηση αὐτῆς τῆς δυνατότητος πού μᾶς προσέφερε ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, ὥστε νά γίνουμε μελλοντικοί πολίτες τοῦ Παραδείσου, προϋποθέτει νά ἔχουμε ζῶσα πίστη στόν Ἀναστάντα Κύριο. Καί ἡ ζῶσα πίστη συνεπάγεται τήν υἱοθέτηση μιᾶς ἄλλης βιοτῆς, μιᾶς καινούργιας ζωῆς μέ αἰώνια προοπτική. Βεβαίως, ὁ θάνατος ἀγαπημένων προσώπων δεν παύει νά ἀποτελεῖ ἕνα ὀδυνηρό γεγονός γιά ὅλους μας. Ἐντούτοις, γιά τά πιστά μέλη της Ἐκκλησίας τό πένθος μετριάζεται ἀπό τή βέβαιη προσδοκία πού δημιουργοῦν οἱ ἀνθρωπολογικές προεκτάσεις τῆς νίκης τοῦ Χριστοῦ ἐπί τοῦ θανάτου. 

    Συγκλονίζεται ἀπό χαρά καί βέβαιη προσδοκία ὁ πιστός ἀπό τά λόγια τοῦ Κυρίου: «ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ κἄν ἀποθάνῃ ζήσεται», λόγια πού ὑποδηλώνουν ὅτι ὁ θάνατος δέν ἀποτελεῖ πλέον τό τέλος καί τόν ἐνταφιασμό τῆς ὑπάρξεώς μας στό ψυχρό μνῆμα. «Ἀνέστη Χριστός καί νεκρός οὐδείς ἐπί μνήματος. Ὁ Ἄδης ἐπικράνθη καί γάρ ἐνεκρώθη. Μηδείς οὖν φοβείσθω θάνατον, ἠλευθέρωσεν γάρ ἡμᾶς τοῦ Σωτῆρος ὁ θάνατος», ἀναφωνεῖ θριαμβευτικῶς στόν ὑπέροχο Κατηχητικό του Λόγο ὁ ἱερός Χρυσόστομος. Μέ τήν Ἀνάστασή Του ὁ Κύριος κατήργησε τόν θάνατο ὡς ἕνα γεγονός μόνιμο καί τελεσίδικο, ἐπειδή κατανίκησε τήν αἰτία τοῦ θανάτου, τήν ἁμαρτία, καί συνέτριψε «τόν τό κράτος ἔχοντα τοῦ θανάτου, τοὐτέστι τόν διάβολον», ὅπως τονίζει ὁ Ἀπόστολος τῶν Ἐθνῶν στήν πρός Ἐβραίους ἐπιστολή του. 

    Εἶναι ἀλήθεια ὅτι βαθύ συγκλονισμό καί ὀδύνη σκόρπισε σέ ὅλη τήν κοινωνία μας τό πρόσφατο τραγικό σιδηροδρομικό δυστύχημα τῶν Τεμπῶν μέ τήν ἀπώλεια πλήθους νέων ἀνθρώπων ἀποτελούντων τόν ἀνθό τῆς κοινωνίας καί τῆς πατρίδος μας. Τό πένθος καί τήν ὀδύνη τῶν συγγενῶν τῶν ἀδικοχαμένων θυμάτων καί ὅλων μας μετριάζει ἡ νίκη τοῦ Χριστοῦ ἐπί τοῦ θανάτου, πού μετέτρεψε τόν θάνατο ἀπό μόνιμο καί τελεσίδικο γεγονός σέ προσωρινή κοίμηση. Οἱ θερμές προσευχές ὅλων μας εἶναι ὁ νικητής τοῦ θανάτου Κύριος νά ἀναπαύσει τίς ψυχές τῶν μαρτυρικῶν θυμάτων καί νά συναναστήσει αὐτά μαζί Του στη Βασιλεία Του.

    Κάθε φορά πού οἱ πιστοί ψάλλουμε μέ ἐνθουσιασμό τόν νικητήριο παιάνα «Χριστός Ἀνέστη ἐκ νεκρῶν θανάτῳ θάνατον πατήσας καί τοῖς ἐν τοῖς μνήμασι ζωήν χαρισάμενος», διακηρύσσουμε τήν πίστη μας ὅτι δέν εἶναι ἀμετακλήτως νεκροί οἱ ἐνταφιασθέντες στά μνήματα. Ὅλοι οἱ ἐν Κυρίῳ κεκοιμημένοι, συγγενεῖς καί μή, φίλοι καί ἄγνωστοι, φιλοξενοῦνται «ἄχρι καιροῦ» στά μνήματα ὡς ἄλλοι σπόροι ἕτοιμοι νά βλαστήσουν καί νά καρπίσουν στή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ μετά τήν κοινή ἀνάσταση τῶν πάντων, πού θά εἶναι καί ἡ τελική πράξη τῆς Ἱστορίας. Ἡ νίκη τοῦ Κυρίου κατά τοῦ διαβόλου εἶναι καί δική μας νίκη. Ὁ διάβολος ἔχασε πλέον τήν ἀπόλυτη ἐξουσία του ἐπί τοῦ ἀνθρώπου, καθώς ἡ χάρις τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ «ἡ τά ἀσθενῆ θεραπεύουσα καί τά ἐλλείποντα ἀναπληροῦσα» καθιστᾶ τόν πιστό πιό δυνατό ἀπό τόν διάβολο. Μπροστά στόν Ἀναστάντα Κύριο ὁ διάβολος «φρίττει καί τρέμει μή φέρων καθορᾶν αὐτοῦ τήν δύναμιν», ἐπειδή «νεκρούς ἀνιστᾷ καί θάνατος κατήργηται». Ὁ πιστός Χριστιανός μπορεῖ πλέον νά ἐπιτύχει τή θέωση, νά συναναστηθεῖ μαζί μέ τόν Χριστό καί νά γίνει μονίμως μέτοχος τῆς Θείας Δόξης. Ὁ Κύριος μᾶς διαβεβαιώνει: «Ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ κἄν ἀποθάνῃ ζήσεται». Ὁ βιολογικός μας θάνατος ἀποτελεῖ τή μετάβαση στήν ὄντως ζωή. Τή ζωή τῆς ἁγιότητος, τῆς ἀφθαρσίας καί τῆς ἀτελεύτητης μακαριότητος. Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου ἀποτελεῖ τό προοίμιο καί τῆς δικῆς μας προσωπικῆς ἀναστάσεως. Ἡ Ἐκκλησία μας εἶναι Ἐκκλησία τῆς Ἀναστάσεως, καθώς τρέφεται ἀκαταπαύστως ἀπό τό γεγονός τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου. 

    Ἀδελφοί καί τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά, αὐτή τή λαμπρή νύχτα τῆς Ἀναστάσεως ἄς ἀνοίξουμε ὅλοι μας μονίμως τίς καρδιές μας στόν Ἀναστάντα Κύριο. Φεύγοντας ἀπό τόν Ναό γιά τά σπίτια μας μαζί μέ τό Ἅγιο Φῶς νά λάβουμε καί τόν Χριστό, τό Ἀληθινό Φῶς τοῦ Κόσμου, καθιστῶντας Τόν ὁδηγό στήν καθημερινή μας ζωή, ἐνθρονίζοντάς Τον μονίμως στίς καρδιές μας. Καί τότε νά εἴμαστε βέβαιοι, ὅτι Αὐτός θά διαλύσει τά σκοτάδια, τούς φόβους καί τά ἀδιέξοδα πού ὡς πρόσωπα, ὡς λαός καί κοινωνία βιώνουμε καθημερινῶς. Μέ αὐτόν τόν τρόπο ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ θά φέρει τό Πάσχα καί στή δική μας ζωή.

  Σᾶς εὔχομαι ὁλοψύχως ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ, γεμᾶτα ἀπό τήν Χάριν τοῦ κενοῦ Παναγίου Τάφου, φωτισμένα ἀπό τό Ἄκτιστον Φῶς τοῦ Ἀναστάντος. Ἅπαντες στεντορείᾳ τῇ φωνῇ ἄς ἀναφωνήσουμε: