Ἐπί τῇ ἀγομένῃ πανενδόξῳ μνήμῃ τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Πλάτωνος, τά ἱερά ὀνομαστήρια ἄγοντος τοῦ φερωνύμου ἀρχιποιμάντορος τῆς Ἁγιωτάτης Μητροπόλεως Λαγκαδᾶ, Λητῆς και Ῥεντίνης, ἑνός ἀληθοῦς ποιμένος τῆς τοῦ μάρτυρος τοῦ Γολγοθᾶ Ἐκκλησίας, μιᾶς ἀριστοκρατικῆς ἱεραρχικῆς προσωπικότητος, ἑνός κατ’ ἐξοχήν φιλανθρώπου ἱεράρχου, εὔχεται ἅπασα ἡ θεόσωστος αὐτοῦ ἐπαρχία καί τονίζει ἐν ἀφάτῳ ἀγαλλιάσει διά καλλιρημόνων και ἡδυεπῶν εὐχῶν τούς ἡδυμόλπους παιᾶνας τῆς τιμῆς καί τῆς ἀγάπης καί τούς ἀναξιφόρμιγγας ὕμνους τοῦ σεβασμοῦ καί τῆς ἀφοσιώσεως αὐτῆς πρός τό σεπτόν αὐτοῦ πρόσωπον. 
Τονίζομεν ὕμνον πρός τόν θεοπρόβλητον ἐκκλησιαστικόν ἄρχοντα τῆς ἐπαρχίας Λαγκαδᾶ, καθ’ ὅτι ὁ ὕμνος οὗτος εἶναι καί ὕμνος τῆς Ἐκκλησίας, ἥτις ἀνέδειξεν τήν αἰγλήεσσαν καί καλλιπρεπῆ αὐτοῦ προσωπικότητα, τῆς ὁποίας προσηκόντως ἐξετιμήθη ἡ ἀληθής θεοσέβεια, ἡ πρός τά πάτρια καί θεῖα εὐλάβεια, ὁ εἰλικρινής πρός τήν Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ ζῆλος, ἡ φιλανθρωπική δρᾶσις, ἡ ἐλεήμων προαίρεσις, τό σεμνόν καί ταπεινόν τοῦ ἤθους, ἡ εὐρεῖα παιδεία, ἡ ἀφιλοκέρδεια, ἡ ἀγαθότης τῆς καρδίας, ἡ εἰλικρίνεια, ἡ εὐσπλαχνία τῆς ψυχῆς, ἡ γοητεία καί χάρις τῶν λόγων, ἡ εὐπροσηγορία, ἡ ἀπαράμιλλος ἁβρότης καί γλυκύτης τῶν τρόπων, τό ἀμνησίκακον, τό ἄδολον ἐκκλησιαστικόν φρόνημα καί ἡ ἄσπιλος τοῦ βίου λευκότης καί σωφροσύνη.
Ὁ ὕμνος  οὗτος πρός τόν ἑορτάζοντα γεραρόν μητροπολίτην, εἶναι ὕμνος καί τοῦ εὐσεβοῦς ποιμνίου αὐτοῦ, τοῦ δικαίως καυχωμένου καί σεμνυνομένου διά τόν σεπτόν αὐτοῦ ποιμένα. Εἶναι ὕμνος τῆς ἰδιαιτέρας, ὡραίας καί εὐάνδρου πατρίδος αὐτοῦ, τῆς καλλίπαιδος νύμφης τοῦ Αἰγαίου, τῆς ἱερᾶς νήσου Πάτμου, ὑπό τόν γλυκύν οὐρανόν τῆς ὁποίας εἶδεν τό φῶς τοῦ ἡλίου καί ἡ ὁποία ἐγαλούχησεν Αὐτόν, καί ἐν ᾗ τόν φερέσβιον ἀέρα τό πρῶτον ἀνέπνευσεν καί τά τῆς παιδείας πρῶτα νάματα ἔσχεν, ἐναβρυνομένη μάλιστα διότι βλέπει ἐν τῷ προσώπῳ αὐτοῦ τό ἀγλαώτερον βλάστημα καί θρέμμα αὐτῆς.
Ὁ τά ὀνομαστήρια αὐτοῦ ἄγων ἐπιφανής Ἱεράρχης, γόνος ἐκ πατρός τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου ἐθνοϊερομάρτυρος Πλάτωνος, προσεκολλήθη ἐνωρίς εἰς τήν ἱεράν διακονίαν τοῦ ἐκ πατρός θείου καί προστάτου αὐτοῦ, τοῦ ἀλήστου καί ὁσιακῆς μνήμης μεγακλεοῦς ἐκκλησιαστικοῦ ἀνδρός καί περιφήμου καθηγουμένου τῆς Ἱερᾶς τοῦ Υἱοῦ τῆς Βροντῆς Μονῆς, ἐπισκόπου Τράλλεων Ἰσιδώρου,  ἠκολούθησεν ὡς Σαμουήλ τῷ Ἠλί. Διηκόνησεν δέ, μετά τήν τελειοποίησιν τῶν σπουδῶν του, ἐπί σειρά ἐτῶν εἰς περιόπτους καί περιφανεῖς θέσεις ἐν τῇ Ἱερᾷ Συνόδῳ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ὡς καί ἱερατικῶς προϊστάμενος τοῦ περικαλλεστάτου καί πανσέπτου Ἱεροῦ Ναοῦ τοῦ Μυροβλύτου Ἁγίου Δημητρίου Ἀμπελοκήπων Ἀθηνῶν καί ἐνέτεινε τά πυρφόρα βέλη τοῦ θείου λόγου διά πολυχεύμονος εὐγλωττίας καί διά συγγραφῶν περισπουδάστων καί ἀξιϋμνήτων μελετημάτων καί ἐστήριξεν ἐπί τήν πατρώαν πίστιν τούς ἐνορίτας του ἐμπνέων εἰς αὐτούς πίστιν καί ἐλπίδα εἰς τόν πανοικτήρμονα Θεόν. 
Ὁ Μητροπολίτης Πλάτων ἐλθών εἰς τήν ἡμετέραν πόλιν «ἵνα ἡ προκοπή αὐτοῦ φανερά γένηται τοῖς πᾶσιν» (Α΄ Τιμ. 4,15), ἔλαβεν ὑπό τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας ὡς ἐπιβράβευσιν τήν ἱεράν Μητρόπολιν Λαγκαδᾶ, Λητῆς καί Ῥεντίνης, τήν συνέχειαν τῆς περιβλέπτου καί ἱστορικῆς ἐπισκοπῆς Λητῆς καί Ῥεντίνης, ἐν τῇ διακονίᾳ τῆς ὁποίας οὐδέν τῶν δεόντων παραλείπει, ὅπως ἀνταποκριθῇ πρός τήν ἀφοσίωσιν καί ἀγάπην, μεθ’ ἧς ἀμέσως περιέβαλεν αὐτόν τό χριστεπώνυμον αὐτῆς πλήρωμα καί ἡ μυριόλεκτος τῶν ἀναγκαιούντων ὁμήγυρις, τῶν πολυειδῶς εὐεργετηθέντων παρά τῆς χρηστότητος τοῦ ἐργάτου τούτου τῶν καλῶν ἔργων.
Ἀκάματος, ἀκαταπόνητος καί τήν ἁγίαν χαράν τῶν εὐγενῶν ψυχῶν τήν ἐκ τῆς πράξεως τοῦ ἀγαθοῦ δημιουργημένην ἐπί τοῦ προσώπου αὐτοῦ πάντοτε φέρων ἀκτινοβολοῦσαν, σπεύδει εὐεργετῶν τόν πλησίον πολυειδῶς καί πολυτρόπως, διδάσκων ἐπ’ Ἐκκλησίαις, νουθετῶν, καθοδηγῶν, ἁγιάζων τούς πιστούς καί προσφέρων ἑαυτόν ὡς θυμίαμα εὔοσμον καί ὡς μῦρον πολύτιμον ἐπί τοῦ βωμοῦ τῆς ἀγαθοεργίας.
Ἡ περίβλεπτος Ἱερά Μητρόπολις Λαγκαδᾶ, Λητῆς καί Ῥεντίνης, εἰς ἥν, θείᾳ νεύσει καί εὐδοκίᾳ, ἐξελέγη καί ἐνεθρονίσθη  πρό τετραετίας, ἀνεδείχθη ἐπί τῶν ἡμερῶν αὐτοῦ ἐργαστήριον φιλανθρωπίας καί πάντες ἀποκομίζουσι παρά τοῦ ἱλαροῦ καί πράου δότου, πλήν τῶν εὐεργετημάτων, καί τήν παραμυθίαν καί τό καλοκάγαθον αὐτοῦ μειδίαμα.
Ἀλλά τίς λόγος ἐξαρκέσει πρός ὕμνον τοῦ ἑορτάζοντος τῆς θεοφιλοῦς καί θεαρέστου διαποιμάνσεως τῆς λαχούσης αὐτῷ ἐπαρχίας Λαγκαδᾶ;
Αὐτός εἶναι ὁ ἅμα τῇ ἐκλογῇ, ἐλεύσει καί ἐνθρονίσει του ἔθεσεν τάς χεῖρας αὐτοῦ ἐπ’ ἄροτρον καί ἔκτοτε οὐ δίδει ὕπνον τοῖς ὀφθαλμοῖς του καί τοῖς βλεφάροις του νυσταγμόν θέτων τήν ψυχήν αὐτοῦ ὑπέρ τοῦ ποιμνίου του. 
Αὐτός εἶναι ὁ τήν πνευματικήν Αὐτοῦ ποίμνην «ποιμαίνων ἐν τῇ ἀκακίᾳ τῆς καρδίας Αὐτοῦ και ἐν τῇ συνέσει τῶν χειρῶν αὐτοῦ ὁδηγῶν αὐτήν» (Ψαλμ. ιζ΄, 72). Αὐτός εἶναι ὁ τόν εὐαγῆ κλῆρον τῆς ἐπαρχίας αὐτοῦ διδάσκων, ἵνα ἀποβῇ κατά τόν οὐρανοβάμονα Παῦλον «τύπος τῶν πιστῶν ἐν λόγῳ, ἐν ἀναστροφῇ, ἐν ἀγάπῃ, ἐν πνεύματι, ἐν πίστει, ἐν ἁγνείᾳ» (Α΄Τιμ. δ΄22).
Αὐτός ἄνωθεν ἐκλήθη εἰς τήν κατά Λαγκαδᾶν, Λητήν καί Ῥεντίναν Ἐκκλησίαν, νά συνεχίσῃ τήν ἔνδοξον δρᾶσιν καί τήν εὔστοχον ἐν πᾶσι πορείαν τῶν ἐπιφανῶν προκατόχων του, νά ποτίσῃ ἐκεῖ ὅπου ἐκεῖνοι ἐφύτευσαν, νά βαστάσῃ τό φορτίον, τό ὁποῖον ἐκεῖνοι ἐβάστασαν ὡς ἄγρυπνοι θεματοφύλακες τῆς κληροδοτηθείσης ἱερᾶς παρακαταθήκης, καί νά διασώσῃ πιστῶς, ἀπαραμειώτους καί ἀνοθεύτους ἱεράς παραδόσεις τῆς Ἐκκλησίας συμφώνως τῷ ἀποστολικῷ παραγγέλματι «στήκετε καί κρατεῖτε τάς παραδόσεις, ἅς ἐδιδάχθητε» (Θεσ. Β΄ 2,15).
Τοιαῦτα καί τοσαῦτα καί πλεῖστα ἄλλα - ὧν οὐκ ἐστι ἀριθμός - εἶναι τά  ἀγαθοεργήματα τοῦ ἐπιφανοῦς τούτου Ἱεράρχου ἐν τῇ θεοσώστῳ ἐπαρχία Αὐτοῦ.
Τοιοῦτος ὤν ὁ μεγάτιμος Μητροπολίτης Λαγκαδᾶ, Λητῆς καί Ῥεντίνης Πλάτων, ἀνεδείχθη ἄξιος ὅλων τῶν περιφανῶν τιμητικῶν ἐκδηλώσεων εἰλικρινοῦς ἀγάπης καί ἐγκαρδίων συμπαθειῶν τῆς ὑπ’ Αὐτοῦ ποιμαινομένης ποίμνης, ἥς ὑπάρχει ἡ ψυχή, τό ἅλας καί τό φῶς.
Ἡ ἀγάπη δέ αὕτη πρός τόν ἑορτάζοντα ποιμενάρχην διατρανώνεται καθημερινῶς μέ τάς ἀγαπητικάς ἐκδηλώσεις τοῦ ποιμνίου του.
Θεέ Ἅγιε, Κύριε ὕψιστε, Πάτερ ἐπουράνιε, ἐπάκουσον τῶν ἐγκαρδίων εὐχῶν τῆς τοπικῆς ἡμῶν Ἐκκλησίας, τοῦ ἱεροῦ κλήρου καί τοῦ εὐσεβοῦς λαοῦ αὐτῆς καί ἐπιδαψίλευσον εἰς τόν ἑορτάζοντα τετιμημένον ἱεράρχην ἐπί τῇ ἐπετείῳ τοῦ γερασμίου αὐτοῦ ὀνόματος τήν ἀρχιερατικήν αὐτοῦ πορείαν ἄσειστον καί ἀνεπηρέαστον ἄχρι γήρως καί πρεσβείου, περίσωζε καί διαφύλαττε αὐτόν ὡς κόρην ὀφθαλμοῦ πλήρη ὑγείας, πλήρη ζωῆς, πλήρη ἀκμῆς, πλήρη δόξης, κλεΐζοντα καί λαμπρύνοντα τόν περίδοξον τοῦτον Μητροπολιτικόν θρόνον, εἰς δόξαν καί εὔκλειαν τῆς Ἁγίας Σου Ἐκκλησίας.
Σύ δέ, Κυρία Θεοτόκε, ἔκτεινον τάς θεοδέγμονας παναχράντους χεῖράς Σου διά τόν ταπεινόν καί παναγιόφιλον ἐπίσκοπον καί διδάσκαλον ἡμῶν. Σκέπε, φρούρει καί φύλαττε αὐτόν καί τήν ποίμνην αὐτοῦ ὑπό τήν παγκρατῆ καί φωτοφόρον σκέπην σου, ἵνα ἀτελευτήτως ὑμνολογοῦμεν ἅπαντες καί γεραίρομεν τό πάντιμον ὑπέρ πᾶν ὄνομα τοῦ Υἱοῦ Σου καί Θεοῦ ἡμῶν.

Σεβασμιώτατε Πάτερ καί Δέσποτα, 
Εὐχόμεθα οὖν υἱϊκῶς, ὑγιείαν ἀκλόνητον, ἀξιῶσαι δέ Κύριος ὁ Θεός τήν ὑμετέραν Σεβασμιότητα ἰδεῖν τάς ἐπερχομένας εὐκλεεῖς διά τήν Ἱεράν ἡμῶν Μητρόπολιν ἡμέρας.
Εἴησαν τά ἔτη ὑμῶν πολλά μεστά πάσης ἄνωθεν ἀγαθοδωρίας.

Κατασπαζόμενος τήν δεξιάν ὑμῶν,
διατελῶ μετά βαθυτάτου σεβασμοῦ.

       Πρωτ. Ἀναστάσιος Παρούτογλου
Γεν. Ἀρχιερατικός Ἐπίτροπος
τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Λαγκαδᾶ, Λητῆς καί Ῥεντίνης.